Inulina jest wielocukrem, który jest coraz bardziej znany w świecie dietetyki. Dlaczego? Ze względu na swoje szerokie zastosowanie! Inulina nazywana jest też naturalnym probiotykiem i odżywką dla jelit, czy słusznie? Czytaj dalej i przekonaj się, czy inulina zasługuje na taką opinię.
Co to jest inulina?
Inulina to wielocukier pochodzenia roślinnego, który pełni funkcję zapasową w niektórych roślinach np. topinamburze, mniszku lekarskim, czy – najbardziej popularnej – cykorii. Inulina występuje w preparatach probiotycznych, wpływa na zdrowie i funkcjonowanie jelit, budując naturalną odporność organizmu, ma również wpływ na gospodarkę lipidową i układ krwionośny, znana jest także jako błonnik rozpuszczalny. Wykorzystywane są też jej właściwości żelujące – jest naturalnym zagęstnikiem i stabilizatorem w produktach spożywczych. To, co jest jeszcze ważne, może być zamiennikiem cukru, jednak jej poziom słodkości to tylko 30% w porównaniu do sacharozy. Jest niskokaloryczna – ok. 1,5 kcal/1g i ma niski indeks glikemiczny.
Inulina z cykorii – dlaczego jest taka popularna?
Dlaczego akurat inulina z cykorii? Jest kilka powodów, dla których jest to najczęściej występująca inulina w suplementach i produktach spożywczych.
- Właściwości zdrowotne. Inulina z cykorii jest ceniona ze względu na swoje właściwości, wspierające zdrowie układu pokarmowego, a także jako źródło błonnika pokarmowego.
- Cykoria ma wysoką zawartośc inuliny w swoich korzeniach. Cykoria zawiera jedne z najwyższych, naturalnych stężeń inuliny spośród innych roślin.
- Łatwy dostęp do cykorii. Cykoria jest łatwą w uprawie i bardzo odporną rośliną na różne warunki atmosferyczne, dlatego inulina może być produkowana nieustannie i na dużą skalę, bez ryzyka jej braku.
- Łatwy proces ekstrakcji. Inulinę z korzenia cykorii łatwo wyekstrahować, dzięki czemu sam proces jest naturalny, nie wymaga zbyt długiego czasu ani nie jest zbyt problematyczny.
Właściwości inuliny i jej korzyści zdrowotne
Przede wszystkim, inulina odgrywa istotną rolę w regulacji pracy układu pokarmowego, a w szczególności jelit. Dlaczego? Ponieważ w procesie trawienia – fermentacji inuliny, stymuluje ona wzrost korzystnych bakterii jelitowych. Z tego powodu nazywa się ją prebiotykiem, czyli substancją, która wspiera wzrost korzystnych bakterii w jelitach i utrzymanie mikrobiomu jelitowego w dobrej kondycji. Badania wskazują, że aż 40% masy inuliny przekształca się w masę bakterii jelitowych, a produkty fermentacji inuliny hamują rozwój niekorzystnych bakterii, które mogą rozwinąć się w jelitach np. Salmonella, czy E.Coli. Ma również niesamowity wpływ na poziom cukru we krwi. Dzięki wysokiej zawartości błonnika minimalizuje wzrost glukozy po posiłku, redukuje indeks glikemiczny produktów, do których jest dodawana, a także spowalnia przyswajanie cukru z posiłków.
Poprzez dobroczynny wpływ inuliny na rozrost mikrobiomu jelitowego, poprawia się zdolność jelit do wchłaniania substancji odżywczych i niezbędnych minerałów. Ta właściwość jest szczególnie ważna dla osób starszych, osób po urazach, kobiet w trakcie menopauzy, ze względu na to, że w tych grupach najczęściej występują niedobory wapnia. Suplementacja inuliny sprawia, że więcej białek łączy się z wapniem i ułatwia jego wchłanianie.
Inulina pełni również ważną rolę w zapobieganiu chorobom układu krążenia – regularna suplementacja inuliny obniża poziom LDL (potocznie zwanego “złym cholesterolem”), a także trójglicerydów, a powoduje wzrost HDL (“dobrego cholesterolu”).
Jak inulina wpływa na zdrowie jelit?
Ze względu na swoją budowę inulina nie wchłania się w przewodzie pokarmowym, a dociera do jelita grubego, w którym przechodzi przez procesy fermentacji, znacząco zwiększając populację mikrobioty jelitowej. Dobre bakterie w jelicie uczestniczą w trawieniu spożywanych pokarmów, rozkładzie substancji, a także wchłanianiu witamin i substancji odżywczych.
Dzięki swojemu działaniu na jelita inulina wpływa na odporność. W jaki sposób? W jelitach znajdują się komórki układu odpornościowego, które działają lepiej, kiedy w lepszym stanie jest mikrobiom jelitowy, a jak wiesz – inulina dba o jego rozwój. Dodatkowo inulina zwiększa ilość kwasu masłowego w jelicie cienkim, który zapobiega stanom zapalnym jelit.
Jak stosować inulinę w codziennej diecie?
Inulina – jak stosować ten naturalny prebiotyk w codziennej diecie? Można suplementować inulinę w proszku, dodawać do różnych dań – owsianek, koktajli. Inulina może być także suplementowana w kapsułkach. Spożywaj również naturalne źródła inuliny – czosnek, cykorię, szparagi, czy topinambur. Inulina świetnie sprawdza się jeśli jesteś na diecie – sprawia, że dodana do posiłku, dłużej utrzymuje po nim Twoją sytość. Mimo, że inulina to bardzo zdrowy suplement, nie należy przekraczać zalecanej dziennej dawki. A może szukasz gotowego rozwiązania?
SUPERSONIC SMART MEAL
SMART MEAL – źródło inuliny
Inulinę znajdziesz także w naszym Smart Meal – pełnowartościowym posiłku w formie koktajlu, o wysokiej zawartości białka! Ten produkt będzie świetnym zastępstwem regularnego posiłku – zawiera 26 unikalnych minerałów i witamin, białko, inulinę, która zadba o Twoje jelita i zapewni Ci sytość na długo! Dodatkowo nie zawiera cukru, a występuje w trzech słodkich smakach. Zawiera również adaptogeny – Ginkgo Biloba i Lion’s Mane, które pozytywnie wpłyną na pracę Twojego mózgu i wspomogą koncentrację. Smart Meal to rozwiązanie dla każdego, nie tylko jeśli jesteś na diecie, ale również jak spędzasz długie godziny w pracy, czy przed komputerem i nie masz czasu na zrobienie posiłku, a nie chcesz co chwile sięgać po kaloryczne i mało wartościowe przekąski.
Wypróbuj Smart Meal i wykorzystaj dobroczynne właściwości inuliny, jednocześnie dostarczając swojemu organizmowi wszystkiego, co niezbędne do zachowania zdrowia!
Bibliografia:
Roberfroid M.B., Inulin-Type Fructans: Funcional Food Ingrediens, “J. Nutr.” 2007, nr 137, s. 2493-2502.
E. Cieślik, A. Gębusia, Żywność funkcjonalna z dodatkiem fruktanów, „Żywność. Nauka. Technologia. Jakość” 2011, nr 2 (75), s. 27-37.
B. Skrzydło‑Radomańska, P. Radwan, Zastosowanie preparatów kwasu masłowego w gastroenterologii, „Gastroenetrologia Praktyczna” 2013, 4 (21), s. 34-41.
